जातीच्या दाव्यानं गाभडलेली
माझी कविता,
तुझ्या दारी आली,
थांबली, लवली.
आणि, तुझ्या नाजूक स्पर्शानं
पुन्हा गाभ राहिला,
धुमारे फुटले, वाढले आणि फोफावलेही
आज सारा गाव पाहतोय
त्याच्याकडं कौतुकानं
पण त्यांना माहीत नाही,
या गाभाचं गोत्र वेगळंच आहे ते...
(संतोष, 16 फेब्रुवारी 2010, पुणे)
