चांदण्यांची किरकिर
मोरांच्या बांगा
आणि झडलेला उंबर...
लाव्हरांची फडफड
वटवाघळांची चिरचिर
आणि चंद्र रापलेला...
सप्तर्षीचं रात जागणं
खुळा गुरु, शुक्र, शनी
आणि धृव एकटा...
दवानं झुकली पानं, फांद्या, कळ्या
पन्हाळी नव्हाळी चिंबलेली, थिजलेली
आणि दवाचं तृप्त ओथंबणं...
मी उंबर रापलेला, की धृव चिंबलेला
शुक्र झुकलेला, की दव ओथांबला
ही रात्र खुळी एकली, मी जन्म भोगलेला...
(संतोष, 17 ऑक्टोबर 2010, रात्री 2.30, अंगणातल्या चांदण्यात, पारगाव मंगरुळ, जुन्नर)
Sunday, November 14, 2010
Subscribe to:
Posts (Atom)