प्रेमधुंदी

तु लब्धूनी मज झुकावे
मी शब्दात तुज गुंफावे
नाते वृक्ष वेलीचे
तुझ्या माझ्यात फुलावे...

यावी गाली आरक्ती लाल
ओठांचा रक्तिमा गोड
तु उसने उसासे द्यावे
मी चिंब तुला उसवावे

घन्या कुरुळ्या बटीने
तु मजला जखडावे
तुज ओठांच्या चंबुने
अमृत कुंभ उपडावे

मी साद नभाने द्यावी
तु धरती परी भिजावे
कुंभ रिते रिते भरुनी
तन मन अंकुरुनी यावे

मी तुझ्यास्तव झुरावे
तु माझ्यास्तव सुकावे
तुझे-माझे उरले जगणे
प्रेमधुंदीत सरावे...

(संतोष, सायंकाळी 5.30, 9 सप्टेंबर 2010, मुख्यमंत्री नरेंद्र मोदींचे कार्यालय, पाचवा मजला, ब्लॉक 1, सचिवालय, नवीन इमारत, गांधीनगर, गुजरात)

तुह्या झोक्‍या झोक्‍या संगं

तुह्या झोक्‍या झोक्‍या संगं
रान तरारलं सारं
नातं घामा पावसाचं
तुला समजंल सारं...

रानं उभ्या हिरवाईचं
वाढं पेराची पेराची
गाभं पोटरतो कसा
दाणं भरत्यात कसं...

रुजं वावरात घाम
माती भिजतीया कशी
फाळ घुसं काळजात
हाडं पिचत्यात कशी...

कधी बाजारी मरण
कधी झोडीतं आभाळ
रक्त आटवून रोज
जन्मा घालतोय जिनं...

घामा अमृताचे मोल
जिद्द हजार दान्यांची
कथा शेंडा बुडख्याची
नाळ मातीशी नभाशी...

(संतोष, 11 जुलै 2010 ते 5 ऑक्‍टोबर 2010, ऍग्रोवन, पुणे.
पहिल्या चार ओळी 12 जुलैच्या ऍग्रोवनमध्ये पहिल्या पानावर प्रसिद्ध)

फासले

फासले ऐसे भी होंगे
कभी सोचा न था...
दूरी दिल मे भी होगी,
कभी सोचा न था...

राह ही राह मे
पांव खो जायेंगे
सपने खो जायेंगे
सांस थम जायेगी

कभी सोचा न था...

वफा, कसमो की रसमे
फासलो मे खो जायेगी
खिल रहे थे जो गुल
खुशबू खो जायेगी...

कभी सोचा न था...

जिंदगी ना रही अब
जिंदगी हमसफर
रह गये फासले अब
रह गयी जुस्तजू हमसफर

(Santosh.... For 1 friend ! 5 oct 2010, shaniwarwada, 8 pm)