असेन मी नसेन मी

अर्धी वाट, अर्ध ताट अन्‌ अर्धी बात
सोडून कधी जाऊ नको
दिस आजचाच आपल्या हाती
मान मोडूनी वळू नको...

असेल मी नसेल मी
क्षण माझे टिपण्या भूलू नको...

चिमटीत वारा धुंद थरारा
क्षण हातचा सोडू नको
दवबिंदूचा सहस्त्रकण मी
ओठांनी टिपण्या भूलू नको

असेन मी नसेन मी
क्षण माझे टिपण्या भूलू नको...

(संतोष, 4 मे 2010, सकाळी 1.00, कोथरूड, पुणे)

ऍग्रोवन आलाय साथिला

पाऊस पडला, शिवार फुलला
सुटलाय गंध मातीला, आरं मातीला
ऍग्रोवन आलाय साथिला
बघ, ऍग्रोवन आलाय साथिला...

खरीप तोंडावं आलाय, बसलाय का ?
रब्बी धरायचा हाय ना, थांबलाय का ?
आरं, उन्हाळ्यातबी फुललं मळा
नि धाटाला धाटाला लागतील कळा...

उठ्‌ ऍग्रोवन आलाय साथिला
चल, ऍग्रोवन आलाय साथिला

तू ज्ञानानं नडला, पुढं हाये आम्ही
तु अन्यायानं पिडला, संगं हाये आम्ही
आता मनगटाला भिडव मनगट,
ग्लोबल भरारी घ्यायाला...

चल ऍग्रोवन आलाय साथिला
उठ ऍग्रोवन आलाय साथिला...

(संतोष, 6 मे 2010, कोथरुड, पुणे)

मिस्‌ करतोय, अन्‌ तुला... ह्‌ट

तुला काय वाटतं...
मी मिस्‌ करतोय तुला... ह्‌ट
आठवण येते थोडी बस्स
बाकी काही नाही...

सकाळी उठल्यापासून, झोपेपर्यंत
तू मला अजिबात आठवत नाहीस
आरशात एकट्याला पहायला
त्रास होतो थोडा, बस्स
बाकी काही नाहीय...

दुपारी जेवायला बसल्यावर
घास थांबतो ओठांजवळ
पण भाजी बरोबर नसते यार खानावळीची,
तोंड अळणी होतं थोडं, बस्स
खरंच तुला मिस्‌ नाय करत मी...

खरंय आता एकट्याला
रफी, गिता नको वाटतात...
पण लाऊडस्पिकर लावतो मी रात्री
जीव दंगला गुंगला ऐकताना,
थोडी हूरहूर होते बस्स !
बाकी काही नाही...

माझा मोबाईल गंडलाय
डब्बा झालाय त्याचा
हे आता तु न सांगताच समजतंय मला
साला, कधी पण तुझी रिंग वाजवतो
तो गंडलाय, पण मी नाय गंडलो
मेमरी थोडी विक झालीय, बस्स !

रात्री न जेवता उंबऱ्यात गेल्यावर,
काहीतरी आठवतं..
बंद दारापुढे डोळेही बंद होतात...
परत जातो मी डेक्‍कन चौपाटीवर
तुला माहीतीये,
भूक सहन नाही होत यार मला, बस्स !

तुला अजिबात मीस नाय करत मी...
रात्री बेडवर पडल्यावर
उशीवर पापण्या भिजतात पाण्यानं...
अलिकडं घरातही दव पडू लागलंय बहुधा

मी खरंच सांगतोय,
अजिबात मिस नाही करतये तुला...

तुला काय वाटतं...
मी मिस्‌ करतोय तुला... ह्‌ट
थोडी आठवण येते बस्स !
बाकी काही नाही...

(संतोष, 5 मे 2010, पुणे)

मी शांत राहीन

तुम्ही म्हणाता ना... शांत हो !
चालेल, होईल मी शांत
आणि शांतच राहील अखेरपर्यंत

मोकळा झालो तरी
पोरका झालो तरी
माझं घर लूटलं तरी

शांतच राहील मी...
अजिबात त्रागा करणार नाही

आहे मी शांत आणि संयमी
गातील लोक माझ्या संयमाच्या गाथा
म्हणतील आहे स्थितप्रज्ञ यासम हा
होतील माझ्या गितेची पारायणे
शांतपणे... संयमाने... घराघरात

परिस्थिती न बदलता, संयमानं
निर्जिवपणे जगल्याबद्दल...
उभारतील माझे पुतळे,
चौका चौकात, गावा गावात

मग मानसांनी शोधलेल्या माझ्या कर्तृत्वावर
विष्ठा करतील संयमी कबुतरं
अन्‌ माझ्या स्वाभिमानाच्या पिंड पडेल नदीवर

तरीही मी शांत राहीन,
तेव्हाही मी शांत राहीन
खरंच मी शांत राहीन... अखेरपर्यंत

(संतोष, 5 मे 2010, शनिवारवाडा, पुणे)

गर्भपात

काही चाललेलं नाही माझं
सगळं कसं शांत आहे
समुद्रासारखं... तळ्यासारखं...
फक्त लाटा उसळताहेत,
पोटातल्या पोटात...
होताहेत गर्भपात आतल्याआत

समुद्र, तळ्यातलं पाणी
डोळ्यात भरती येतेय
आणी लाटांचे होतायेत हुंदके

थोपवलाय मी समुद्र
पापण्यांच्या जाळ्याने
एखादा थेब पाझरतोय
बुबुळांतून आतल्या आत...
थेट घशात... कंठापर्यंत...
न्‌ि रेंगाळलीये जिभेवर...
थेंबा थेंबाची कडवड चव

काही चाललेलं नाही माझं
सगळं कसं शांत आहे
समुद्रासारखं... तळ्यासारखं...

(संतोष, 5 मे 2010, पुणे)

लव्हाळे...

आमची मुळं, उन्मळून गेलीत वादळानं

आणि तुम्ही, लव्हाळ्याच्या गोष्टी सांगताय...

महापूरी झाडांभागी, वहायचे भाग्य

लव्हाळी दुर्भागी, मातीची माया जड...

वहावयाच्या सुखासाठी, आज लव्हाळं रडतंय

जगण्याच्या पूर्णतेसाठी, पुन्हा ढग फोडतंय

त्याच्या घनान विटून, आभाळं फाटलं...

झाली पुन्हा दलदल, लव्हाळं त्यातंच फसलंय

कोण म्हणतं ? झाडे जाती, लव्हाळे वाचती !

जरा मातीमुळं पहा, लव्हाळं कधीच मेलय...

उरलाय फक्त सांगाडा... आमच्यासारखाच...

(संतोष, 5 मे 2010, पुणे)

बस्स...

तू बस्स म्हणालीस,

अन्‌ मी थांबलो

श्‍वास थांबले

क्षण थांबले

अन्‌ मग तू अवचित निघून गेलीस

थांबलेल्या ह्दयातून...

आता बस्स म्हणायलाही कोणी नाही

डोळ्यातील पाण्याला....

(संतोष, 5 मे 2010, शनिवारवाडा, पुणे)

वादळांचं चांदणं...

लाख वादळं झेलून,
जेव्हा तू मला भेटलीस...
तू दुर्गा होतीस,
क्रोधाग्नीत न्हालेली...

तुझ्या कोरड्या धगीनं,
मी धगधगलो...होरपळलो...
जळून गेलं मी पण,
अन्‌ पुन्हा मोहरलो...

आज सारी वादळं पचवून,
तु टिप्पूर चांदणं झालिस...
आणि मी मोजतोय चांदण्या,
तुझ्या कुशीत शिरुन....

यापुढे आयुष्यातील प्रत्येक वादळात,
मी तुझ्या पुढे असेन...
कारण,
मला चांदणं व्हायचंय,
अन्‌ तुला कुशीत घ्यायचंय...

(संतोष, 4 मे 2010, सायंकाळी 4ः30, शनिवारवाडा)