काट्याला खेटून काटा
काट्याशेजारीच उभा
कोवळ्या कोमल आशेची
कुठे आलिय मुभा...
दिवस महिने साल
ऋतू मागून ऋूतू गेले
आणि मग आभाळ फाटले
निसर्ग भोग का कुना चूकला
जन्म झाला काट्या कुट्यात
जन्माने मी शापीत
तरीही हसले, तरीही फुलले
उमललेही हळूहळू
पण, खुडले मला स्वार्थ्यांनी
यात माझा काय गुन्हा ?
सरणावर पसरविल्यावर
मी शापीत पुन्हा....
---संतोष.
(ऑगस्ट 2004 - येगाव, ता. चिपळून, जि. रत्नागिरी)
No comments:
Post a Comment