असंही कधी कधी...

आज तुझ्या नसल्यानं, माझं असणं नसल्यासारखं
नुसतं नुसतं नुसतं, काही नाही रितं सारं...
मोकळ्या घराच्या आडवळ्यावर बकालपण भकासपण
सांदी कोपर्यात तुझ्या आठवणी दाटलेल्या कोंबलेल्या

तु होतीस तेव्हा अंगाखांद्यावर, पोटाओठावर
खेळलीस बागडलीस मोहरलीस फुललीस
तो ऋतू आता रिता, रित्या मिठीत माझ्या

तु होतीस तेव्हा हास्याचं खळाळ, खेळकर, खोडकर
खट्याळ, लाघव, आर्जव, मार्दव, कणोकण
घट्ट मिठी अविवेकी चुंबन थरथर अधर
आज शोधतोय तुझ्या पाऊलखुणा घरभर अंगभर

वाटतंय तु आहेस इथं कुठं तरी सोबत माझ्या
वाटतंय आता चावशील कानाला
आणि गुंफशील ओठात ओठ
समरसून हरपून
वाटतंय तु आहेस, जरी तु नाहीस, रित्या मिठीत माझ्या...

ऐकतोय गझल पावसाची, प्रेमाची, विरहाची
गालिब, इक्बाल, हफीझ, शकील, गुलाम, जगजित, अबिदा
संथ धुंद मस्त लयीत काळजात आत आत घुसणारी
तिच्यासह भास तुझा माझा अनादी अनंत... अवघे आसमंत !

संतोष.