प्रश्‍न

तिला वाटतंय तिच्या जाण्यानं,
प्रश्‍न सारे चटकन सुटतिल...
पण गालिब, वेडीला अजून माहीत नाही,
उत्तर पुसल्यानं प्रश्‍न कधी मिटतो का?

(संतोष, 10 एप्रिल 2010, दु. 1.00, शनिवारवाडा)

प्रेम

गालिब, तु म्हणाला होतास...
संत्या... प्रेम खूप वाईट असतं, करु नकोस !

पण मी ऐकलं नाही...
आता मी आहे, ती आहे... आणि डोळ्यात पाणी.

(संतोष, 10-4-10, 1 am, कोथरुड)

हिरवं सपान

बा,
मला फक्‍त यवढंच सांग,
माती खाटी झाल्यावं
तु ताटी का बांदली नाय...

मला दिसायची
पाहटं तुह्या हाती इळा दोरी
डोक्‍यात सदा औताची गणगण
कधी बळीचा तुटका फाळ
तर कधी पिचाकल्यालं फारुळं

तुला कधी खुपली नाय का?
आखरावरली हाडकी जनावरं
वावरातली बारमाय भॅगाडं
बायकुच्या डोई शेणकुराची पाटी
आण्‌ लेकराची फाटकी बंडी

मातीइनाबी जिता यईल
नदीइनाबी पोहता यईल
आसं तुला वाटलंच नाय का ?

शॅजारचा हिऱ्या ममयला ग्याला
गोदीवं का धक्‍क्‍यावं, मुकादम झाला
त्याचा करकरीत सदरा पाहून
मुंगीनं मुतात बुडण्यापेक्षा
ताठ मानंचा हमाल व्हावं
आसंबी तुला वाटलं नाय ?

कोरड्या घामाच्या रापल्या मुठीत
संसाराच्या भाग्यरेघा बुडविताना
तुला कायचं कसं वाटलं नाय ?

का कोरड्या मातीत निजून तुला
हिरवं सपान पडलंच नाय...

मला फक्‍त एवढंच सांग,
माती खाटी झाल्यावं
तु ताटी का बांधली नाय...

(संतोष, 10-4-10, 11 pm शनिवारवाडा)

आज्या तुला सलाम....

डोळं उघडायच्या आत मायबाप गेल्यावर
आजीचा इटल्येला वला पदर चोखून जगलास

इट्टी दांडू, निंगुरच्या ख्यळायच्या दिसात
बापजाद्यांच्या कर्जापायी सालं काढलीस

वाण्याघरी राबलास बैलावाणी घाण्यावर
भरलं ताट सारून लीद भरलीस घोड्यांची

मनगटाला धुमारं फोडलंस नेकीनं, घामानं
तुझी गाणी गात्यात सुरकुतल्यालं गळं आजून

तुपल्या हातचं नाडं, सौंदर, घंट्या न्‌ बाशिंगं
आजून हायेत खिरपाळात, आजीच्या फुकणीसह

आज्या तुपल्या ताठ कण्यावरच उभाय गॉतावळा
तुझं बी आज वड व्हवून लगडलंय पारंब्यांनी

दोन यकराच्या खळगाटावर 35 यकरावर हिरवाळंलय
तुपल्या माळं आन्‌ बुक्‍क्‍या शप्पत आज्या,
तुव्ह्या घामाचा दिवा जळत राहील पिढ्यानपिढ्या

तुपल्या घामेजलेल्या मातीत उगलेलं मोती पाह्यला
आज्या तु जित्ता हवा होतास...
आज तु जित्ता हवा व्हतास !!!

(संतोष, 9-4-10, 12 pm. डेक्कनचौपाटी)