अल्लडपणा, दुसरं काय.

शिंपलेली तू ती ती रात्र सारी
अजुनही मनी गंधताहे
केवड्याचा मंद गंध वाहे
श्वाश गंध उरी शोधताहे...

तु गेलीस आणि माझ्या आयुष्याचा
उघडा बोडका डोंगर झाला
तू गेलीस आणि सारं रानं भान
शिवार माझं पोरकं झालं
जळत्या क्षणांचा तप्त लाव्हा
ओंजळीत माझ्या उपडा झाला
तुझ्या आठवांच्या लाटेवर
आत्मा माझा पोरका झाला

येथिल का गं तू परतून पुन्हा
अवचित बेभान सरीसारखी
अल्लड अवखळ सरीसारखी
ओल्या बेभान लाटेसारखी
 हरपून सारं रान भान
तुझ्या माझ्या प्रितीसाठी...

विजयाचे विराट डंके
अन् सृष्टीचेहे साम्राज्य सारे
तुझ्या विना हे सुने सुने

शिपलेली तू ती रात्र सारी
अजूनही मनी गंधताहे
सरली सारी जरी साथ तरीही
तव नाद नभी गुंजताहे...

संतोष.