तुह्या झोक्या झोक्या संगं
रान तरारलं सारं
नातं घामा पावसाचं
तुला समजंल सारं...
रानं उभ्या हिरवाईचं
वाढं पेराची पेराची
गाभं पोटरतो कसा
दाणं भरत्यात कसं...
रुजं वावरात घाम
माती भिजतीया कशी
फाळ घुसं काळजात
हाडं पिचत्यात कशी...
कधी बाजारी मरण
कधी झोडीतं आभाळ
रक्त आटवून रोज
जन्मा घालतोय जिनं...
घामा अमृताचे मोल
जिद्द हजार दान्यांची
कथा शेंडा बुडख्याची
नाळ मातीशी नभाशी...
(संतोष, 11 जुलै 2010 ते 5 ऑक्टोबर 2010, ऍग्रोवन, पुणे.
पहिल्या चार ओळी 12 जुलैच्या ऍग्रोवनमध्ये पहिल्या पानावर प्रसिद्ध)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment