उपराळा

जुन्या निपचित वाटंवर
अवचित तुझा पायरवं
पायधुळंच्या ताज्या खुना
आणि उद्धस्त घराची आठवण...

उरापोटात आटलाय पान्हा
आटल्या पापण्या आटले ओठ
रितं कपाळ, रितं हात, रितं पोटं
रित्या आठवांची खाटी मोट...

रोज त्याच वळणावर
आठवणींचं मोहळ पुन्हा
हजारदा भोकसून भाले
जुन्याच जखमा ताज्या पुन्हा...

नको नको म्हणता म्हणता
त्याच क्षणांचा उपराळा पुन्हा
रात्र रात्र तळमळती
ओल्या कुशीतलं जळणं पुन्हा...

काळ्या पांढऱ्याचा भुलभुलय्या
बऱ्यावाईटाचा हिशेब पुन्हा
रोजचं मरण, रोजचंच सरण
घंट्याच्या जगण्याचा घोळ पुन्हा...

(संतोष, 8 ऑगस्ट 2010, शनिवारवाडा, रात्री 9.00)