जागरण गोंधळ घातल्याशिवाय तुमची मोटर काय निट चालणारच नाय. इतकी वर्ष झाली सरकारनं परयत्न केलं, तुमच्या नवर्यानं परयत्न केलं, मोटरी बदलल्या, डिपीच्या लायनी बदल्या, लिंक बदललं, वायरमन बदललंय... पण काही गुण आलाय ? नदीवर मोटर चालू करुन गडी वावरात बारं द्यायला येईतव्हर मोटर बंद पडतीच ना...
लाईट झटकं मारती म्हणून आटो बसवलं. किती आॅटो झालं सा मयन्यात. पडयाय का फरक... बाई दोष लायटीत नाय, मसनीत नाय... जागंत हाय. तिकडं बबन सराची मोटर चांगली चालती आन् तुमची झटकं हानती आसं का... तुमची मोटर जिथं हाय ना... ती जागा चांगली नाय. तुमच्या नवर्याला हे पटणार नाय. पण तिथं जागरण गोंधळ घातल्याशिवाय गुण नाय यायचा ! आज नाय तं उद्या पण तुमाला जागरान गोंधळ घालावाच लागंल...
गुलाब आपलं लाॅजिक ठकूबाईला पटवून देत होता. ठकूलाही पटत होतं. गुलाब म्हणतोय ते बरोबर आहे ते. पण पोरांच्या बापाला सांगायचं कसं. त्याला तं हे काय पटत नाय. नको नको म्हणता डग्या डोहावं मोटर बसवली. तेथून पाच किलोमिटर अंतरावर पिंपरखेडच्या शिवंला पाईप लाईननं पाणी उचललं. अान् चार सा म्हयन्यातच लाईटच्या झटक्याची साडेसाती मागं लागली. अॅटो टाकला तं उडतो आन् लाकूड लावून मोटर चालवली तं जळती. लाईट टिकलीच तर फुटबाॅल हवा धरतो आणि मोटर मोकळीच फिरत राहती. एक ना अनेक डोकेदुखी. पिक हाती यायचं आणि पाण्याच्या ताण्यानं जायचं. कोथंबीर सुकली, मेथीला झटका बसला. मका कडवळानं ताण सहन केला म्हणून नाही तर जर्शी पण आटल्या असत्या. सुखाचा जिव दुखात पडयाय. करावं काय...
बाई मी सांगतो... गुलाबच्या आवाजानं ठकुची तंद्री मोडली. एका जागराण गोंधळाचं पाच हजार रुपये घेतो. पण तुमचं आमचं रिलेशन आणि तुमची नड जाणतो. तुम्ही मला दोन हजार रुपये द्या. बाकी गोंधळाला लागणारं सामान तं तुमच्या घरीच हे... तुमच्या धन्याला बी सांगायची गरज नाय. तुम्ही मला खर्चाचे पैसे आणि सामान द्या. तुम्ही पण नदीला यायची गरज नाही. मी चांगल्या राती जावून जागरण गोंधळ करतो. १०० टक्के तुमची मोटर चालणार. नाय चालली तर आयुष्यात परत खंजरी हातात धरणार नाय...
गुलाब दाणं पिशीत भरुन भंडारा लावून गेला आणि ठकुबाईची गणगण सुरु झाली. पोरांच्या बापाला जागरणं गोधळाला तयार करावं की गुलब्याला गपचुप उरकून घ्यायला सांगावं... पैशाचं काय आईनं दिलेलं दोन मणी ईकता येतील गपचूप वाटलं तं. पण आपल्या पोटात तं काय राह्यचं नाय... आज ना उद्या मोटरीच्या खोक्याजवळ जागरण गोंधळ झाला हे त्यांना कळणारंच. नसता उद्योग करण्यापेक्षा आत्ताच सांगू... अकलीच्या खात्यात करुन टाका गोंधळ म्हणून. व्हवून व्हवून काय व्हईल जातील मोटर आन् आटोच्या जळाजळीत एवढं पैसं गेले तिथं आणखी दोन हजार जातील...
टिप्पूर चांदण्यात वट्यावं रातचं जेवण उरकत आलं... तसा ठकुबाईनं हळूच विषय काढला. आता वं काय करायचं लायटीचं. काय करायचं... जे सगळ्यांचं व्हईल ते आपलं व्हईल. आपण काय मुख्यमंत्री लागून गेलोय का... पण मी काय म्हन्ते... एकदा जागरण गोंधळ घालून पायचा का....
त्याच्या आयचा भोसडा त्या गुलब्याचे. आयघाला तुझ्यापशी येवून पन पिळाकला का... थांब उद्या पाटलाला सांगून घोडाच लावतो त्याला. सालं नेमकं दुपारच्या टायमाला बाप्यंमाणूस घरी नसलं आसा टाईम बघुन बायांना गाठतं आन् मोटारीजवळ जागरान गोंधळ घालायचं सागंत बसतं. दगड्याच्या बायकूनं गळ्यातलं डॉरलं इकून गपचुप घातला गोंधल परवा. आता फरक नाय पडलाय म्हून बसलीय बोंबलत. त्याच्या आयला बांबला त्याचे... उद्या माजच मोडतो साल्याचा... ठकुचा नवरा काय काय तणतणत राह्यला...
इकडं भांडी आवरता आवरता ठकुच्या उरातली धडधड वाढत होती अन् खरकटा हात वारंवार गळ्यातल्या दोन मन्यांकडं जात होता !
लाईट झटकं मारती म्हणून आटो बसवलं. किती आॅटो झालं सा मयन्यात. पडयाय का फरक... बाई दोष लायटीत नाय, मसनीत नाय... जागंत हाय. तिकडं बबन सराची मोटर चांगली चालती आन् तुमची झटकं हानती आसं का... तुमची मोटर जिथं हाय ना... ती जागा चांगली नाय. तुमच्या नवर्याला हे पटणार नाय. पण तिथं जागरण गोंधळ घातल्याशिवाय गुण नाय यायचा ! आज नाय तं उद्या पण तुमाला जागरान गोंधळ घालावाच लागंल...
गुलाब आपलं लाॅजिक ठकूबाईला पटवून देत होता. ठकूलाही पटत होतं. गुलाब म्हणतोय ते बरोबर आहे ते. पण पोरांच्या बापाला सांगायचं कसं. त्याला तं हे काय पटत नाय. नको नको म्हणता डग्या डोहावं मोटर बसवली. तेथून पाच किलोमिटर अंतरावर पिंपरखेडच्या शिवंला पाईप लाईननं पाणी उचललं. अान् चार सा म्हयन्यातच लाईटच्या झटक्याची साडेसाती मागं लागली. अॅटो टाकला तं उडतो आन् लाकूड लावून मोटर चालवली तं जळती. लाईट टिकलीच तर फुटबाॅल हवा धरतो आणि मोटर मोकळीच फिरत राहती. एक ना अनेक डोकेदुखी. पिक हाती यायचं आणि पाण्याच्या ताण्यानं जायचं. कोथंबीर सुकली, मेथीला झटका बसला. मका कडवळानं ताण सहन केला म्हणून नाही तर जर्शी पण आटल्या असत्या. सुखाचा जिव दुखात पडयाय. करावं काय...
बाई मी सांगतो... गुलाबच्या आवाजानं ठकुची तंद्री मोडली. एका जागराण गोंधळाचं पाच हजार रुपये घेतो. पण तुमचं आमचं रिलेशन आणि तुमची नड जाणतो. तुम्ही मला दोन हजार रुपये द्या. बाकी गोंधळाला लागणारं सामान तं तुमच्या घरीच हे... तुमच्या धन्याला बी सांगायची गरज नाय. तुम्ही मला खर्चाचे पैसे आणि सामान द्या. तुम्ही पण नदीला यायची गरज नाही. मी चांगल्या राती जावून जागरण गोंधळ करतो. १०० टक्के तुमची मोटर चालणार. नाय चालली तर आयुष्यात परत खंजरी हातात धरणार नाय...
गुलाब दाणं पिशीत भरुन भंडारा लावून गेला आणि ठकुबाईची गणगण सुरु झाली. पोरांच्या बापाला जागरणं गोधळाला तयार करावं की गुलब्याला गपचुप उरकून घ्यायला सांगावं... पैशाचं काय आईनं दिलेलं दोन मणी ईकता येतील गपचूप वाटलं तं. पण आपल्या पोटात तं काय राह्यचं नाय... आज ना उद्या मोटरीच्या खोक्याजवळ जागरण गोंधळ झाला हे त्यांना कळणारंच. नसता उद्योग करण्यापेक्षा आत्ताच सांगू... अकलीच्या खात्यात करुन टाका गोंधळ म्हणून. व्हवून व्हवून काय व्हईल जातील मोटर आन् आटोच्या जळाजळीत एवढं पैसं गेले तिथं आणखी दोन हजार जातील...
टिप्पूर चांदण्यात वट्यावं रातचं जेवण उरकत आलं... तसा ठकुबाईनं हळूच विषय काढला. आता वं काय करायचं लायटीचं. काय करायचं... जे सगळ्यांचं व्हईल ते आपलं व्हईल. आपण काय मुख्यमंत्री लागून गेलोय का... पण मी काय म्हन्ते... एकदा जागरण गोंधळ घालून पायचा का....
त्याच्या आयचा भोसडा त्या गुलब्याचे. आयघाला तुझ्यापशी येवून पन पिळाकला का... थांब उद्या पाटलाला सांगून घोडाच लावतो त्याला. सालं नेमकं दुपारच्या टायमाला बाप्यंमाणूस घरी नसलं आसा टाईम बघुन बायांना गाठतं आन् मोटारीजवळ जागरान गोंधळ घालायचं सागंत बसतं. दगड्याच्या बायकूनं गळ्यातलं डॉरलं इकून गपचुप घातला गोंधल परवा. आता फरक नाय पडलाय म्हून बसलीय बोंबलत. त्याच्या आयला बांबला त्याचे... उद्या माजच मोडतो साल्याचा... ठकुचा नवरा काय काय तणतणत राह्यला...
इकडं भांडी आवरता आवरता ठकुच्या उरातली धडधड वाढत होती अन् खरकटा हात वारंवार गळ्यातल्या दोन मन्यांकडं जात होता !
No comments:
Post a Comment