तुमच्या पैकी कुणी स्वप्नांचे अभ्यासक, विश्लेषक असाल किवा तुम्हाला स्वप्नांमधील संकेत समजत असतील तर मला आज पडलेल्या या स्वप्नाचा अर्थ सांगावा ही विनंती....
मी आणि माझे दोन मित्र... त्यातील एक रमेश करंडे पारगावच्या एसटी स्टॅंडवर अंधार पडता उतरलो. घरुन फोन आलेला... रस्त्यात वाघ आहेत रात्री येऊ नका. रमेश घाबरला. जायला नको म्हणायला लागला. मी आग्रह केला. चल रे मी आहे, वाघ काय खातात काय. हा नाय हा नाय करता करता रमेश आम्हा दोघांसह निघाला. ओढ्याच्या रस्त्याला लागलो... एकेक वाघ दिसायला लागला. अत्यंत शांतपणे आम्ही पुढे जायला लागलो. रम्या गडबड करायला लागला. मी त्याला दाबून धरले. सगळं कर पण गडबड, गोंधळ करु नको, बोंबलू नको. आपण गपचुक निघून जावू.
एक वाघ ओलांडला. मुक्ताईच्या देवळाजवळ दुसरा वाघ, श्रीरामच्या घराजवळ तिसरा. असे करत करत हाडकीत आलो. आता इथे सिंह होते. उत्तरोत्तर रम्याचा गोंधळ, कुडकुडणं आणि तणतणं वाढत होतं. वाघांना चकवत त्यांच्यातून मार्ग काढत काढत रम्याला सांभाळणं माझ्या आवाक्याबाहेर होऊ लागलं होतं... पण अत्यंत शांतपणे रस्ता कापतच होतो. रम्याचा जळफळाट सुरु होता. अनेकदा तो वाघांच्या तोंडाजवळच थांबून वाद घालायचा. अखेर गंगाराम फाट्याजवळील सिंह ओलांडून कारभारी तात्याच्या घरामागिल वाघालाही आम्ही चकवलं. माझ्या घरी पोचलो. दार बंद आणि ओट्यावर आणखी दोन तीन वाघ बसलेले.
आता रम्याला असह्य झालं. तो माझ्या कंट्रोलमधूनही सटकला आणि वाट सुटेल तिकडं पळायला लागला. टाेमॅटोच्या, मकेच्या वावराकडं... वाघांनी कान टवकारले आणि रम्यामागे लागले. आत्ता काय करायचं... मी फावडं उचलून वाघांमागं धावलो. पुढे पाहतो तर मका रवखळल्याली. रम्या दिसेना. एकदम गायब. वर भुईमुगाच्या वावरात तीन वाघ आणि एक जरा खवल्याखवल्याचा वाघापेक्षा लांब पण त्याच साईजचा प्राणी वाघांबरोबर रम्यासारखाच गोंधळलेल्या, कुडकुडलेल्या, तणतणलेल्या अवस्थेत झुंजत होता.
रम्याच्या घरच्यांना आता काय सांगायचं याचं प्रचंड टेन्शन घेऊन मी जागा झालो... आत्ता बोला !
मी आणि माझे दोन मित्र... त्यातील एक रमेश करंडे पारगावच्या एसटी स्टॅंडवर अंधार पडता उतरलो. घरुन फोन आलेला... रस्त्यात वाघ आहेत रात्री येऊ नका. रमेश घाबरला. जायला नको म्हणायला लागला. मी आग्रह केला. चल रे मी आहे, वाघ काय खातात काय. हा नाय हा नाय करता करता रमेश आम्हा दोघांसह निघाला. ओढ्याच्या रस्त्याला लागलो... एकेक वाघ दिसायला लागला. अत्यंत शांतपणे आम्ही पुढे जायला लागलो. रम्या गडबड करायला लागला. मी त्याला दाबून धरले. सगळं कर पण गडबड, गोंधळ करु नको, बोंबलू नको. आपण गपचुक निघून जावू.
एक वाघ ओलांडला. मुक्ताईच्या देवळाजवळ दुसरा वाघ, श्रीरामच्या घराजवळ तिसरा. असे करत करत हाडकीत आलो. आता इथे सिंह होते. उत्तरोत्तर रम्याचा गोंधळ, कुडकुडणं आणि तणतणं वाढत होतं. वाघांना चकवत त्यांच्यातून मार्ग काढत काढत रम्याला सांभाळणं माझ्या आवाक्याबाहेर होऊ लागलं होतं... पण अत्यंत शांतपणे रस्ता कापतच होतो. रम्याचा जळफळाट सुरु होता. अनेकदा तो वाघांच्या तोंडाजवळच थांबून वाद घालायचा. अखेर गंगाराम फाट्याजवळील सिंह ओलांडून कारभारी तात्याच्या घरामागिल वाघालाही आम्ही चकवलं. माझ्या घरी पोचलो. दार बंद आणि ओट्यावर आणखी दोन तीन वाघ बसलेले.
आता रम्याला असह्य झालं. तो माझ्या कंट्रोलमधूनही सटकला आणि वाट सुटेल तिकडं पळायला लागला. टाेमॅटोच्या, मकेच्या वावराकडं... वाघांनी कान टवकारले आणि रम्यामागे लागले. आत्ता काय करायचं... मी फावडं उचलून वाघांमागं धावलो. पुढे पाहतो तर मका रवखळल्याली. रम्या दिसेना. एकदम गायब. वर भुईमुगाच्या वावरात तीन वाघ आणि एक जरा खवल्याखवल्याचा वाघापेक्षा लांब पण त्याच साईजचा प्राणी वाघांबरोबर रम्यासारखाच गोंधळलेल्या, कुडकुडलेल्या, तणतणलेल्या अवस्थेत झुंजत होता.
रम्याच्या घरच्यांना आता काय सांगायचं याचं प्रचंड टेन्शन घेऊन मी जागा झालो... आत्ता बोला !
No comments:
Post a Comment