खरं तर काहीच नाही...

खरं तर काहीच नाही
तुझ्या माझ्यात आता
ना माझी तू
ना तुझा मी...

तरीही मन गुंगलेलं
कानाेकानी गणगण
काळीज सैरभैर
पापणी फडफड
तनामनात काहूर
अनादी अनंत...
खरं तर काही नाही
तुझ्या माझ्यात आता

तुझी मळलेली वाट
वाटेवर दोन पावलं
थर साचल्या धुळीत
कणाकनाचा पायरव
दवादवात साकळलेले
अनंत क्षण आभाळभर...
खरं तर काहीच नाही
तुझ्या माझ्यात आता

तु चुंबिल्या ओठांवर
आता सिगारेटचे थर
तु छेडील्या तारांवर
पराचेच कावळे तारभर
तु सोडल्या स्वप्नांवर
मी आजही स्वार मनभर...
खरं तर काहीच नाही
तुझ्या माझ्यात आता

तू गंधाळून गेली
माझी पाषाण सुमने
त्या गंधीरंध्री घुमतो
मी श्वास वेडा भ्रमरे
जरी हजारदा तू विटली
मी ही शाल पांघरलेली
खरं तर काहीच नाही
तुझ्या माझ्यात आता

संतोष डुकरे, ३० डिसेंबर २०१४, सायंकाळी, पुणे