रक्ताच्या थारोळ्यात...

आता विर जागे होतील
शस्त्रांना चढेल धार
दीन दीन घुमतील आरोळ्या
गनिमांच्या कंठ किंकाळ्या...

दिसला गनिम की काप
दिसला शत्रू की काप
दिसला विरोध की काप
दिसलं मुंडकं की काप
नुसतं काप, फक्त काप
सप सप सपासप काप काप काप

तलवारीला रक्त लागलं की
ती विसरेल जात धर्म
चौकाचौकात रक्ताळतील
शांतीची पांढरी बाळं

म्हणे देव धर्माच्या रक्षणा
विरांनी धरलं शस्त्र
पण शस्त्राला नसतो धर्म
नसते जात नसतो पंथ
ते मागत राहते रक्त, फक्त रक्त रक्त
अखेरच्या थेंबापर्यंत, श्वासापर्यंत, शस्त्रापर्यंत

कुणासाठी कशासाठी
कोण लढला, कोण पडला
कोणाचा धर्म कोणाचा जीव
भेदाभेदाच्या बळावर
फक्त रक्त दमनाचा महापूर
पाजाळताहेत शस्त्र
होताहेत वार
सप सप सपासप... काप काप काप

शतकानुशतके हेच सुरु आहे
कधी खुलेपणाने, कधी छुपेपणाने
मुंडकी उडताहेत आकाशी
विचार सांडताहेत तळाशी

शस्त्रांच्या बळे मुडद्यांचे खळे
लढताहेत मुडदे, पडताहेत मुडदे
खळ्या खळ्यात साचतेय
मुडद्यांची रास...
तुमचा आमचा श्वासोच्छोवास
रक्ताच्या थारोळ्यात...

-- संतोष डुकरे, ३० डिसेंबर १४, सायंकाळी ७.१५, पुणे