ही सारी माया आहे,
वयातल्या कायेची...
सागरानं कधी साठवलीत का,
कंपनं प्रत्येक लाटेची...
हवं कशाला कोण तुला,
सुकले अश्रू पुसायला...
ह्दय स्वतःचच ठेव खुलं,
सुख दुःखाच्या कंपनाला...
या बाजारी रित आगळी,
लेची पेची वाट नाही...
पाणी इथं गेल्यावर डोई,
आई पायी पोर घेई...
ह्दय, कंपनं, आपलंपण
जपून ठेव मनात बाई...
इथं सारा व्यवहार
अश्रूंचे कुणाला मोल नाही...
(संतोष 13 जून 2010, 12.00, कोथरुड, पुणे)
No comments:
Post a Comment