दिव्य स्वातंत्र्य

आपण आपली निट घालायची
दुसर्याला त्याची घालू द्यायची
स्वातंत्र्याची दिव्य ज्योत
अशीच तेवत ठेवायची

झेंड्याचा दांडा गोतास काळ
प्रश्न विचारील त्याच्या गांडीत फाळ
काळाची कुर्हाड, कुर्हाडीला धार
ज्याचा त्याचा हात, ज्याचे त्याचे वार

मनगटावर हात, गळ्यावर हात
उरावर हात, श्वासावर हात
शब्दांची घुसमट, बलात्कार वार
ढेकळांच्या गर्दीत शिकारी फार

लाचारांची झुंड, भोगटांची झंड
संपता संपत नाहीत वासनांध
मुंडकी पडतात, रांगा सरतात
झुंडीच्या जत्रा दररोज भरतात

झुंड झटत राहते

झुंड झोंबत राहते
लचके तोडत राहते
समोरासमोरचे... दिसेल त्याचे...

आपण आपली आडोशाला निट घालायची
दुसर्याला त्याची घालू द्यायची
स्वातंत्र्याची दिव्य ज्योत
अशीच तेवत ठेवायची...

आ त्थू या स्वतंत्र जिंदगानीवर...

(संतोष डुकरे, पुणे)