फकिरा

आला दिवस गेला दिवस
हरेक रात्र कोजागिरी
जग मारुन फाट्यावर
पृथ्वीच्या पाठीवर मस्त फकिरा....

पुर्वी ही मस्त सोय होती राव
जग नको, त्याला जग पोसायचं
पोसणारांना नव्हत्या जाती, नव्हते धर्म
देणारा देत होता... फकिरा भोवरत होता

अणू रेणूच्या मर्यादा झोकून
जबाबदाऱ्यांची बेगडी ओझी फेकून
फुलायचंय... व्यक्त व्हायचंय स्वतःसाठी
नको तीच ती झवझव,
नी सो कॉल्ड समाजसुधारकांचे बलात्कार...

अनंत प्रांत, देश, भाषा, फॉर्म... अनिर्बंध
गेले ते दिवस, राहील्या त्या पाऊलवाटा...
आज साला पोटा चोटाच्या भुकेत
होतो आत्म्याचा गर्भपात रोजच्या रोज

(संतोष डुकरे, पुणे)