चारोळ्या आणि सारोळ्या (2003-05) 6

• 46) आसू

काश हम आपकी जगह होते

तो आज इस बेबसी के

काबील ना होते

आप जैसा चले तो जाते

मगर आँखो मे आसू ना होते

• 47) मुलाकात

जिंदगी की राह में

जिंदगीया चलती रहेंगी

आप सिर्फ चलते रहो

मुलाकाते होती रहेंगी

• 48)

या परवरदिगार बजरंगबली

मेरे दोस्तो को

सदा खुश रखना

उन्हे कभी मायुस मत होणे देना

क्‍योंकी वो मेरा...

पैसा उधार लेके जा रहे है...

• 49) जुदाई

काश खुदा के पास

थोडी भी खुदाई होती

तो एक ही राह पर

हमारी जुदाई ना होती

• 50) शाम

न जाने जिंदगी की किस शाम

आपसे फिर मुलाकात होगी

पता तो ये भी नही की,

शाम होने तक हम होंगे या नही

• 51) जुदाई

जीवन की राह में

काश हर मंजिल पास होती

तो इस तरह दोस्ती से रुकसत होकर

जुदाई हमारे पास ना होती

• 52) कमाई

मेने सारी जिंदगी

क्‍या खोया क्‍या पाया

जब जागा तब जागा

नही तो सारी रात सोया

• 53) जाम

मोहब्बत के ख्वाब मे

तडपती शाम है

दिल से दिल मिलकर भी

हातो मे जाम है

• 54)

समुंदर के बिच मे

पाणी क्‍या चिज है

दिल आया हडळ पे

तो परी क्‍या चिज है

तीन चार वर्षे माझी एक डायरी हरवलेली होती. काल-परवा घर बदलताना ती सापडली. तिच्यातील चारोळ्यांनी आठवणींचा जुना खजिना पुन्हा एकदा खुला झाला. या चारोळ्या-सारोळ्या (सहा ओळींच्या कवितेला मी सारोळी म्हणतो) माझी 2003 ते 2005 या काळात कृषी महाविद्यालयात शिक्षण घेत असतानाची स्पंदनं आहेत. यातील अनेक स्पंदनं कॉलेजच्या "स्पंदन' या पाक्षिकात प्रसिद्ध झालीत. (मी काही काळ त्याचा संपादक असल्याने म्हणा हवं तर). आता या चारोळ्या, सारोळ्या वाचल्या की माझं मलाच हसू येतं. कधी कधी माझ्या वैचारीक दारिद्रयाची लाजही वाटते. पण या प्रत्येक चारोळी किंवा सारोळीसोबत कॉलेजमधील किस्से, कहाण्या, गोष्टी धांगडधिंगा आठवल्या की बरं वाटतं. आपण असेही होतो, हे पचायला अवघडही जातं. पण ईलाज नाही. जरा आहे तसा आहे. पटलं तर घ्या... नाही तर आपली वेवलेंथ वेगळी आहे... असं समजा !